جایگزینی اسید های چرب به عنوان روشی برای مقابله با بیماری ام اس
بیماران ام اس و مشاهده کاهش چربی هایی که التهاب و آسیب عصبی را دفع می کند.
با بررسی دقیق اجزای محافظتی و لایه های پوشاننده عصب ها که در بیماری ام اس دچار آسیب می شوند، دانشمندان موفق به شناسایی تعدادی از مولکول های چرب شده اند که ظاهرا توسط حمله غیر قابل کنترل سیستم ایمنی بدن دچار آسیب می گردند.
به گزارش یک ژورنال پزشکی تحقیقاتی، با کمک به تامین این چربی ها می توان از پوشش محافظتی اعصاب محافظت کرد و از فرآیند التهاب که در نتیجه تخریب آنها ایجاد می شود، جلوگیری به عمل آورد.

در بیماران مبتلا به ام اس، پادتن های مضر به غلاف های چربی یا میلین ها حمله می کنند که سطح اعصاب را برای انتقال بهتر پیام عصبی می پوشانند. التهاب باعث وخامت آسیب پذیری در میلین ها و سلول های سازنده آنها می شود. با این وجود جزئیات بیشتر درمورد بیماری ام اس مانند نقش چربی های میلین هنوز به طور کامل آشکار نگشته است.
فرانسیس کوانتانا متخصص سیستم ایمنی در دانشگاه هاروارد می گوید: به عقیده من از آنجایی که مقالات کمی در مورد نقش چربی ها در بیماری ام اس نوشته شده است، نتایج این پژوهش می تواند مفید باشد. از نقطه نظر فنی این تحقیق می تواند نیاز به تخصص بیشتر در این رشته را مورد چالش قرار دهد.
برای پی بردن به نقش چربی ها، محققان به مطالعه مایع نخاعی در افراد مبتلا به ام اس، افراد سالم و دیگر بیماران با اختلالات عصبی پرداختند. آزمایش بر روی مایع نخاعی نشان داد که پادتن ها در بیشتر مواقع و در افراد مبتلا به ام اس چهار نوع چربی را نسبت به افراد دیگرِ تحت آزمایش مورد حمله قرار می دهند.
نتایج بررسی کالبد شکافی مغز در بیماران مبتلا به ام اس و افراد سالم نشان می دهد که در بیماران مبتلا به ام اس، مقدار این چهار نوع چربی در نقاطی که لایه های محافظ عصبی تحت آسیب هستند، کاهش می یابد.
اعصاب برای هدایت پیام به مغز نیاز به لایه ای بی نقص از میلین ها که آن را می پوشاند دارند. به گفته یکی از نویسندگان این مقاله و عصب شناسِ دانشگاه استنفورد لورنس استینمن، اگراین مسیرهای ظریف عصبی از بین برود، آسیب عصبی ایجاد شده می تواند منجر به کاهش کنترل در ماهیچه و دیگر علایم شایع ِام اس شود.
استینمن و همکارانش در شرایط مشابه بیماری ام اس ، بر روی موش ها آزمایشات خود را انجام دادند و دریافتند که تزریق چربی ها در طول چندین هفته می تواند شدت بیماری را کاهش دهد و حتی روند علایم آن را در حیوانات معکوس سازد.
این چهار نوع چربی به طور خلاصه PGPC، azPC، استرِ azPC و POPS نامیده می شوند و گروهی از فسفات های مشابه را برای جذب پادتن های مضر به اشتراک می گذارند.
نتایج دیگر آزمایشات بر روی موش ها نشان داد که زنجیرهِ اسید های چرب مانن مانند دستکشی بر روی انگشتان به دیگر چربی ها متصل است و به گفته استینمن این ویژگی ساختمان سلول های میلین ساز را زنده نگه می دارد و از التهاب آن می کاهد. او همچنین اضافه می کند که محققان موفق به کشف این نکته شدند که این زنجیره های چربی خواص محافظتی نیز نشان می دهند و حتی با کشتن سلول های لیمفوسیتی که عامل التهاب بشمار می روند، باعث بهبود علایم بیماری می شوند.
این طور نتیجه گیری شده که عدم تامین کافی این چربی ها و لایه های محافظتیِ اسید های چرب در افراد مبتلا به ام اس مانع از بین رفتن تخریب ایجاد شده توسط پادتن ها و التهاب آن می شود اما به گفته استینمن آمارها حاکی از این حقیقت است که این تحقیقات می تواند نوعی نقطه شروع برای پژوهش های آینده محسوب شود.
همانطور که موش ها با دریافت چربی های اضافی دچار بهبود گشتند، بیماران مبتلا به ام اس هم می توانند نتیجه مشابه ای را نشان دهند و حتی نتایج بعضی از آزمایشات نشان داد که موش ها به طور خوراکی نیز می توانند این نوع چربی ها را دیافت کنند و بازهم علایمی از بهبود و محو بیماری در خود ایجاد نمایند.
در ادامه کوانتانا اضافه می کند که مطالعات بیشتری بر روی حیوانات مورد نیاز است تا تاثیر همه جانبه اضافه کردن چربی ها برای مقابله با ام اس را مشخص نماید که در نهایت می تواند منجر به نوعی معالجه احتمالی برای بیماران مبتلا به ام اس گردد.
در پایان ژوان گاورمن آسیب شناس دانشگاه واشنگتن معتقد است که چنین رویکرد تحقیقاتی دراین زمینه نیازمند اعتبارات بیشتری است و با مطالعه بر روی انسان و پیوند دادن آن با الگوی حیوانی می توان شیوه ای مطمئن تری برای مقابله با این بیماری ایجاد نمود.

منبع:

http://www.sciencenews.org
Patients lack key lipids that fend off inflammation and nerve damage
By Nathan Seppa
Web edition : Wednesday, June 6th, 2012